İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?

Karakız: Esmer kız.

Kariina: bulundu

Karmelita: Rab `ın bağ

Karisa: çok sevgili

Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.

Karine: övme

Karnaim: boynuzları

Karlyn: Freeman, adam, Ahbap

Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.

Karissa: Okşamak

Karyan: karanlık bir

Karadut: Siyah renkli dut.

Karessa: çok sevgili

Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.

Karima: Noble, cömert

Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.

Kareena: saf, masum, f arkadaşım

Karis: Grace;

Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.

Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.

Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).

Karmit: Rab `ın bağ

Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.

Bu listede Karakoç ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

Karluk: Türk boylarından biri.

Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.

Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.

Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.

Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.

Karabudun: Esmer milletten olan.

Karabey: Esmer, yağız bey.

Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.

Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.

Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.

Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.

Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.

Karpos: Kâr

Tankoç: Şafak vakti gibi aydın, güçlü kimse

Karasal: Kara ile ilgili.

Özkoç: Gerçekten koç gibi kuvvetli ve güçlü kimse.

Karaçar: Kötü ruhlar.

Karlık: Kar kuyusu.

Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.

Karim: cömert

Karabay: Esmer, yağız kimse.

Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek

Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.

Karamut: Kara baht, kötü şans.

Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan

Cankoç: Sevimli, cana yakın kimse.

Girginkoç: Herkesle çok çabuk yakınlık kuran, her işe girişen, sokulgan kimse.

Karatekin: Esmer kimse.

Talaykoç: Denizci yiğit.

Demirkoç: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.

Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.

Karaduman: Siyah duman.

Karatün: Karanlık gece.

Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.

Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.

Karakurt: Deneyimli esmer kimse.

Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.

Karmel: Bağ

Karabükey: Güçlü güreşçi.

Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.

Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.

Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.

Koç: 1. Damızlık erkek koyun. 2. Sağlıklı, gürbüz genç erkek. 3. Kahraman.

Karaşın: Esmer.

Karlukhan: Karluk boyunun hanı.

Karaçay: Bir Türk kavminin adı.

Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.

Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.

Kareem: Cömert

Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.

Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.

Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.

Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.

Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.

Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.

Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.

Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.

Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan

Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.

Karacan: Esmer kimse.

Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.

Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karaoğlan: Esmer renkli çocok.

Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.

Malkoç: Kale muhafızı, koruyucu.

Kartal: Yırtıcı bir tür kuş

Tümkoç: Gerçekten yiğit olan kimse.

Arkoç: Arı gibi çalışkan kimse.

Karakan: Bir tür dağ ağacı.

Balkoç: Bal gibi tatlı ve sevimli yiğit.

Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk

Tamkoç: Koç gibi güçlü kimse.

Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Taykoç: Güçlü, kuvvetli çocuk.

Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.

Erkoç: Güçlü, iri yarı erkek.

Karayağız: Koyu esmer kimse.

Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.

Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.

Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.

Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş

Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.

Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.

Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.

Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.

Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.

Kartay: Yaşlı, pir.

Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.

Karsten: İsa şöyle bir

Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.

Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.

Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.

Dalkoç: Koruyucu, arka çıkıcı kimse.

Karlu: Karlı.

Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.

Sarpkoç: Güçlü, kuvvetli kimse.

Karasu: Ağır akan su.

Karındaş: Kardeş.

Bu listede Karakoç ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

zeynep ecrin esila sude eymen elif erva zehra mina mihrimah azra eslem tuana aleyna arya nazende miray talha