İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakoç isminin anlamı: Delikanlı, yiğit esmer kimse. Karakoç ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakoç İsminin Anlamı Nedir? Karakoç İsminin AnaliziKarima: Noble, cömert
Karisa: çok sevgili
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karadut: Siyah renkli dut.
Karakız: Esmer kız.
Karissa: Okşamak
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karessa: çok sevgili
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karnaim: boynuzları
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karine: övme
Karis: Grace;
Karyan: karanlık bir
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmit: Rab `ın bağ
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kariina: bulundu
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karim: cömert
Karasal: Kara ile ilgili.
Kareem: Cömert
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Dalkoç: Koruyucu, arka çıkıcı kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaduman: Siyah duman.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karasu: Ağır akan su.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Demirkoç: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Tankoç: Şafak vakti gibi aydın, güçlü kimse
Karluk: Türk boylarından biri.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Tamkoç: Koç gibi güçlü kimse.
Özkoç: Gerçekten koç gibi kuvvetli ve güçlü kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Girginkoç: Herkesle çok çabuk yakınlık kuran, her işe girişen, sokulgan kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Talaykoç: Denizci yiğit.
Karatekin: Esmer kimse.
Karmel: Bağ
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karpos: Kâr
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Taykoç: Güçlü, kuvvetli çocuk.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karatün: Karanlık gece.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Koç: 1. Damızlık erkek koyun. 2. Sağlıklı, gürbüz genç erkek. 3. Kahraman.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaşın: Esmer.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Balkoç: Bal gibi tatlı ve sevimli yiğit.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karındaş: Kardeş.
Sarpkoç: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Cankoç: Sevimli, cana yakın kimse.
Arkoç: Arı gibi çalışkan kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Erkoç: Güçlü, iri yarı erkek.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karlık: Kar kuyusu.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Malkoç: Kale muhafızı, koruyucu.
Tümkoç: Gerçekten yiğit olan kimse.