İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakız isminin anlamı: Esmer kız. Karakız ismi Türkçe kökenli bir Kız ismidir.
Karakız İsminin Anlamı Nedir? Karakız İsminin AnaliziHaskız: İyi nitelikleri kendinde toplamış kız.
Karakız: Esmer kız.
Karmelita: Rab `ın bağ
Durkız: "Artık çocuğun olmasın" anlamında kullanılan bir ad.
Arukız: Sevimli kız, güzel kız.
Allıkız: Sağlıklı, al yanaklı kız.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Gelinkız: Gelinlik çağındaki kız.
Karis: Grace;
Akkız: Beyaz kadın.Temiz, dürüst, güvenilir kız.
Sıylıkız: Sevimli, hoş kız.
Yeterkız: Arka arkaya doğan kız çocuklarından sonra erkek çocuk olması dileğiyle verilen bir ad.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Kariina: bulundu
Hankız: Hükümdar kızı.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Sarıkız: Sarışın kız.
Karessa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Hanımkız: Ağırbaşlı kız.
Gülkız: Gül gibi güzel kız.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karima: Noble, cömert
Karine: övme
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Balkız: Şirin, tatlı, hoş kız.
Karyan: karanlık bir
Karisa: çok sevgili
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Aykız: Ay gibi güzel ve parlak olan kız.
Aygünkız: Ay gibi güzel, güneş gibi parlak olan kız.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karissa: Okşamak
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karnaim: boynuzları
Anakız: Anne ve kız.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karmel: Bağ
Karasal: Kara ile ilgili.
Karatekin: Esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karasu: Ağır akan su.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaşın: Esmer.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karındaş: Kardeş.
Karlık: Kar kuyusu.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karsten: İsa şöyle bir
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karaduman: Siyah duman.
Karacan: Esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karpos: Kâr
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karatün: Karanlık gece.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karlu: Karlı.
Cankız: Sevilen, sevimli, şirin kız.
Kareem: Cömert
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karim: cömert