İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakalpak isminin anlamı: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu. Karakalpak ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakalpak İsminin Anlamı Nedir? Karakalpak İsminin AnaliziKaranfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karakız: Esmer kız.
Karissa: Okşamak
Karmit: Rab `ın bağ
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karima: Noble, cömert
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karine: övme
Karnaim: boynuzları
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karadut: Siyah renkli dut.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kariina: bulundu
Karis: Grace;
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karisa: çok sevgili
Karessa: çok sevgili
Karyan: karanlık bir
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmelita: Rab `ın bağ
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karacan: Esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karim: cömert
Karlu: Karlı.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karasal: Kara ile ilgili.
Arpak: Temiz, dürüst, güvenilir kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Alpak: Dürüst, kahraman, yiğit kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Topak: Yuvarlak.
Soyupak: Soyu temiz, soylu kimse.
Apak: Tertemiz, bembeyaz.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karındaş: Kardeş.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaşın: Esmer.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karasu: Ağır akan su.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Opak: Cin, peri gibi doğaüstü yaratık.
Karluk: Türk boylarından biri.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Olpak: "Her zaman temiz, dürüst bir insan ol" anlamında kullanılan bir ad.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karsten: İsa şöyle bir
Karlık: Kar kuyusu.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kareem: Cömert
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karpos: Kâr
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karatekin: Esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karmel: Bağ