İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?

Anabacı: Anne ve kız kardeş.

Karakız: Esmer kız.

Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).

Kareena: saf, masum, f arkadaşım

Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.

Karnaim: boynuzları

Karlyn: Freeman, adam, Ahbap

Karmelita: Rab `ın bağ

Karissa: Okşamak

Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.

Karis: Grace;

Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.

Kariina: bulundu

Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.

Karima: Noble, cömert

Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.

Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.

Karessa: çok sevgili

Bacı: 1. Büyük kız kardeş, abla. 2. Kız kardeş. 3. Bir evde uzun zaman çalışmış yaşlı kadınlara verilen unvan. 4. Tarikat şeyhlerinin karısı. 5. Kadınlara söylenen bir seslenme sözü.

Karisa: çok sevgili

Karyan: karanlık bir

Karmit: Rab `ın bağ

Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.

Karadut: Siyah renkli dut.

Karine: övme

Bu listede Karacı ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.

Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.

Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan

Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.

Karasal: Kara ile ilgili.

Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş

Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.

Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.

Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.

Karaoğlan: Esmer renkli çocok.

Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.

Karlu: Karlı.

Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.

Yadacı: 1. Büyücü, sihirbaz. 2. Hekim.

Kartal: Yırtıcı bir tür kuş

Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.

Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.

Kareem: Cömert

Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.

Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.

Kamacı: Top kaması yapan veya onaran kimse.

Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.

Karatekin: Esmer kimse.

Karaçay: Bir Türk kavminin adı.

Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.

Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek

Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.

Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.

Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.

Karabükey: Güçlü güreşçi.

Karamut: Kara baht, kötü şans.

Karsten: İsa şöyle bir

Karasu: Ağır akan su.

Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.

Karacan: Esmer kimse.

Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.

Karabey: Esmer, yağız bey.

Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.

Karlık: Kar kuyusu.

Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karaduman: Siyah duman.

Otacı: Hekim, doktor.

Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.

Savacı: 1. Haberci. 2. Müjde getiren. 3. Peygamber.

Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.

Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.

Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Hacı: Hicaz’a gidip hac törenine katılan

Karakurt: Deneyimli esmer kimse.

Karpos: Kâr

Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan

Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.

Karabay: Esmer, yağız kimse.

Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.

Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.

Karim: cömert

Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.

Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.

Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.

Kartay: Yaşlı, pir.

Karındaş: Kardeş.

Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.

Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.

Karakan: Bir tür dağ ağacı.

Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.

Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.

Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.

Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk

Karaşın: Esmer.

Karaçar: Kötü ruhlar.

Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.

Karmel: Bağ

Karlukhan: Karluk boyunun hanı.

Karayağız: Koyu esmer kimse.

Karluk: Türk boylarından biri.

Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.

Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.

Karatün: Karanlık gece.

Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.

Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.

Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.

Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.

Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.

Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.

Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.

Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.

Karabudun: Esmer milletten olan.

Aracı: Uzlaştırıcı, anlaşma sağlayan kimse.

Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.

Bu listede Karacı ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

zeynep ecrin esila sude eymen elif erva zehra mina mihrimah azra eslem tuana aleyna arya nazende miray talha