İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karacakurt isminin anlamı: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse. Karacakurt ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karacakurt İsminin Anlamı Nedir? Karacakurt İsminin AnaliziKarsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karima: Noble, cömert
Karyan: karanlık bir
Karisa: çok sevgili
Karnaim: boynuzları
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karadut: Siyah renkli dut.
Karakız: Esmer kız.
Karessa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karis: Grace;
Karine: övme
Kariina: bulundu
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karissa: Okşamak
Karmit: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karatün: Karanlık gece.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Yurt: 1. Oturulan yer, ev. 2. Ülke, vatan memleket.
İdikurt: Güçlü kimse.
Karaşın: Esmer.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Başkurt: 1. En önemli kimse. 2. Ural Dağları bölgesinde yaşayan ve Türklerin Kıpçak kolundan olan bir boy.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Baykurt: Zengin, varlıklı saygın kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Soykurt: Kurt gibi güçlü soydan gelen kimse.
Tunçkurt: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Günkurt: Günei gibi aydın ve parlaklık saçan kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karlık: Kar kuyusu.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Cankurt: Özü kurt gibi olan kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karmel: Bağ
Dorukkurt: Başarılı, üstün nitelikli kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Şenyurt: Neşeli, mutlu insanların yurdu.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karasu: Ağır akan su.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karındaş: Kardeş.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Bilgekurt: Bilgili kimse.
Taykurt: Güçlü kuvvetli çocuk.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kipkurt: Canlı, dayanıklı, sağlam, deneyimli, yaşlı kimse.
Karpos: Kâr
Aykurt: "Ey kurt gibi olan!" anlamında kullanılan bir ad.
Tamkurt: Kurt gibi güçlü kimse.
Karim: cömert
Atakurt: Atası cesur ve yiğit olan kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaduman: Siyah duman.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Talaykurt: Denizci yiğit.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Özkurt: Gerçek kurt.
Erkurt: Cesur ve yiğit kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kızılkurt: Deneyimli, yaşlı kimse.
Yağızkurt: Esmer, güçlü kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Tankurt: Şafak vakti gibi parlak, güçlü kimse.
Demirkurt: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Gümüşkurt: Gümüş gibi değerli olan.
Tümkurt: Gerçekten güçlü olan kimse.
Kavurt: Heybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman.