İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabuğra isminin anlamı: Deve gibi boylu boslu olan kimse. Karabuğra ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabuğra İsminin Anlamı Nedir? Karabuğra İsminin AnaliziKarmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karessa: çok sevgili
Karakız: Esmer kız.
Karmit: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Karisa: çok sevgili
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karadut: Siyah renkli dut.
Suğra: Daha, pek, en küçük.
Karyan: karanlık bir
Karnaim: boynuzları
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karis: Grace;
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karine: övme
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Kariina: bulundu
Karissa: Okşamak
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karatün: Karanlık gece.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karındaş: Kardeş.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karsten: İsa şöyle bir
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karpos: Kâr
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karaşın: Esmer.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karasu: Ağır akan su.
Satukbuğra: bk. Satılmış
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karim: cömert
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaduman: Siyah duman.
Karmel: Bağ
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Tuğra: Osmanlı padişahlarının imza yerine kullandıkları özel biçimi olan simge. Mühür.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kareem: Cömert
Karlık: Kar kuyusu.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Buğra: Erkek deve