İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabudun isminin anlamı: Esmer milletten olan. Karabudun ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabudun İsminin Anlamı Nedir? Karabudun İsminin AnaliziKarmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmit: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karakız: Esmer kız.
Kariina: bulundu
Karine: övme
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karima: Noble, cömert
Karmelita: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karessa: çok sevgili
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karis: Grace;
Karyan: karanlık bir
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karnaim: boynuzları
Karisa: çok sevgili
Karadut: Siyah renkli dut.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karissa: Okşamak
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
İzbudun: Tarihe geçen millet.
Karim: cömert
İlbudun: Memleket halkı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karlık: Kar kuyusu.
Karaduman: Siyah duman.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kareem: Cömert
Sağbudun: İyi, temiz, sıcakkanlı halk.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Sadun: Yıldız bilimine göre, uğurlu olan
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karlu: Karlı.
Karmel: Bağ
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaşın: Esmer.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karatün: Karanlık gece.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karasu: Ağır akan su.
Okbudun: Okçu millet.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Akbudun: Temiz, tanınmış soydan gelen.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karpos: Kâr
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karacan: Esmer kimse.
Budun: Halk, kavim, ulus.
Feridun: Tek, eşsiz, benzeri olmayan
Karatekin: Esmer kimse.
Haldun: Kalp, yürek / Yüreklilik
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.