İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaboğa isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karaboğa ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaboğa İsminin Anlamı Nedir? Karaboğa İsminin AnaliziKarmelita: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmit: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karima: Noble, cömert
Karyan: karanlık bir
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kariina: bulundu
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karine: övme
Karisa: çok sevgili
Karissa: Okşamak
Karakız: Esmer kız.
Karessa: çok sevgili
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karnaim: boynuzları
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karatün: Karanlık gece.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karaduman: Siyah duman.
Tunçboğa: Sağlam, güçlü olan kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karındaş: Kardeş.
Kartay: Yaşlı, pir.
İzboğa: Güçlü, kuvvetli bir iz bırakan kimse.
Kızılboğa: Güçlü, kuvvetli kimse.
Esenboğa: Sağlıklı, salim, rahat, güçlü kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karatekin: Esmer kimse.
Dalboğa: Koruyucu yürekli kimse.
Ayboğa: "Ey güçlü kimse" anlamında kullanılan bir ad.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
İlboğa: Ülkenini en güçlü kimsesi.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karpos: Kâr
Toyboğa: Güçlü, kuvvetli, deneyimsiz kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karlu: Karlı.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karsten: İsa şöyle bir
Özdoğa: Gerçek doğa.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karlık: Kar kuyusu.
Yelboğa: Rüzgâr gibi hareketli ve güçlü kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kırboğa: Güçlü, kuvetli yaşlı kimse.
Karaşın: Esmer.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Boğa: 1. Damızlık erkek sığır. 2. Bal yapan dişi arı.
Taşboğa: Taş gibi sert, boğa gibi güçlü kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Arıboğa: Çalışkan kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Özboğa: Gerçekten güçlü, kuvvetli olan kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Tayboğa: Güçlü kuvvetli çocuk.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Yahşiboğa: İyi, güzel, güçlü kimse.
Tanboğa: Şafak gibi aydınlık, güçlü insan
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Yavuzboğa: Cesur, güçlü kimse.
Karim: cömert
Çoğa: 1. Çocuk. 2. Yavru.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Arıkboğa: bk. Arıboğa
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Dikboğa: Sert ve aksi kimse.
Erboğa: Boğa gibi güçlü erkek.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Doğa: Tabiat
Koçboğa: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Akboğa: Boğa gibi güçlü ve temiz şahsiyetli. Akboğa Celayir: Moğol emir ve komutanı.Temiz, dürüst ve yiğit kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.