İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaboğa isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karaboğa ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaboğa İsminin Anlamı Nedir? Karaboğa İsminin AnaliziKaryan: karanlık bir
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kariina: bulundu
Karis: Grace;
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karessa: çok sevgili
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karissa: Okşamak
Karnaim: boynuzları
Karakız: Esmer kız.
Karima: Noble, cömert
Karisa: çok sevgili
Karine: övme
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmit: Rab `ın bağ
Karmelita: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karasu: Ağır akan su.
Kareem: Cömert
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Erboğa: Boğa gibi güçlü erkek.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Arıboğa: Çalışkan kimse.
Karim: cömert
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
İzboğa: Güçlü, kuvvetli bir iz bırakan kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Boğa: 1. Damızlık erkek sığır. 2. Bal yapan dişi arı.
Karpos: Kâr
Tayboğa: Güçlü kuvvetli çocuk.
İlboğa: Ülkenini en güçlü kimsesi.
Karaduman: Siyah duman.
Özboğa: Gerçekten güçlü, kuvvetli olan kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Arıkboğa: bk. Arıboğa
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Demirboğa: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karsten: İsa şöyle bir
Kızılboğa: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Yahşiboğa: İyi, güzel, güçlü kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Koçboğa: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Ayboğa: "Ey güçlü kimse" anlamında kullanılan bir ad.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karasal: Kara ile ilgili.
Gürboğa: Güçlü ve kuvvetli kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Dalboğa: Koruyucu yürekli kimse.
Esenboğa: Sağlıklı, salim, rahat, güçlü kimse.
Toyboğa: Güçlü, kuvvetli, deneyimsiz kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Tümenboğa: Çok güçlü ve kuvvetli.
Taşboğa: Taş gibi sert, boğa gibi güçlü kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karatekin: Esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Çoğa: 1. Çocuk. 2. Yavru.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Yavuzboğa: Cesur, güçlü kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Kırboğa: Güçlü, kuvetli yaşlı kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karmel: Bağ
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Yelboğa: Rüzgâr gibi hareketli ve güçlü kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karlık: Kar kuyusu.
Tanboğa: Şafak gibi aydınlık, güçlü insan
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Dikboğa: Sert ve aksi kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.