İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaboğa isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karaboğa ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaboğa İsminin Anlamı Nedir? Karaboğa İsminin AnaliziKaraca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karis: Grace;
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karissa: Okşamak
Karmit: Rab `ın bağ
Karyan: karanlık bir
Karakız: Esmer kız.
Karessa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karima: Noble, cömert
Karmelita: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karine: övme
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kariina: bulundu
Karisa: çok sevgili
Karadut: Siyah renkli dut.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karim: cömert
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Tayboğa: Güçlü kuvvetli çocuk.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Demirboğa: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaduman: Siyah duman.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karpos: Kâr
Karasal: Kara ile ilgili.
Karacan: Esmer kimse.
Koçboğa: Güçlü, kuvvetli kimse.
Dalboğa: Koruyucu yürekli kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Tümenboğa: Çok güçlü ve kuvvetli.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karındaş: Kardeş.
Yavuzboğa: Cesur, güçlü kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
İlboğa: Ülkenini en güçlü kimsesi.
Özboğa: Gerçekten güçlü, kuvvetli olan kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Yahşiboğa: İyi, güzel, güçlü kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Ayboğa: "Ey güçlü kimse" anlamında kullanılan bir ad.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karlu: Karlı.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Esenboğa: Sağlıklı, salim, rahat, güçlü kimse.
Doğa: Tabiat
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Tunçboğa: Sağlam, güçlü olan kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Özdoğa: Gerçek doğa.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karlık: Kar kuyusu.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kızılboğa: Güçlü, kuvvetli kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Tanboğa: Şafak gibi aydınlık, güçlü insan
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Arıkboğa: bk. Arıboğa
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Boğa: 1. Damızlık erkek sığır. 2. Bal yapan dişi arı.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Erboğa: Boğa gibi güçlü erkek.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Yağızboğa: Güçlü, esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Taşboğa: Taş gibi sert, boğa gibi güçlü kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
İzboğa: Güçlü, kuvvetli bir iz bırakan kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karmel: Bağ
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Toyboğa: Güçlü, kuvvetli, deneyimsiz kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Gürboğa: Güçlü ve kuvvetli kimse.
Karaşın: Esmer.
Dikboğa: Sert ve aksi kimse.