İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabey isminin anlamı: Esmer, yağız bey. Karabey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabey İsminin Anlamı Nedir? Karabey İsminin AnaliziKaryağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karis: Grace;
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karessa: çok sevgili
Karisa: çok sevgili
Karissa: Okşamak
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karnaim: boynuzları
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karine: övme
Karyan: karanlık bir
Abbey: Babası sevinir
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karakız: Esmer kız.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmelita: Rab `ın bağ
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kariina: bulundu
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmit: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Özbey: Gerçekten bey olan kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karacan: Esmer kimse.
Koçubey: Koçu arabasını kullanan kişi.
Hanbey: Hükümdar ve bey.
Umurbey: Görgülü, bilgili bey.
Tellibey: Nazlı, alıngan, çabuk küsen bey.
Karaşın: Esmer.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Usbey: Akıllı bey.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Zorbey: Güçlü bey.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Barsbey: Yiğit, cesur bey.
Ecebey: Saygın, ileri gelen bey.
Alaybey: Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Sayınbey: Değerli, saygın bey.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Balabey: Yüce bey.
Aybey: Ay gibi güzel olan yakışıklı bey.
İncebey: Nazik kimse.
Çakabey: 11.yy’da İzmir yöresinde beylik kuran Türk Beyi
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Ölmezbey: Uzun ömürlü bey.
Karatün: Karanlık gece.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
İlbey: Egemen olan
Çağrıbey: 1. Çağıran bey. 2. Selçuklu Devleti´nin kurucularından Horasan Meliki.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kızgınbey: Öfkeli, kızmış bey.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Tekebey: Mert, sözünün eri olan bey.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaduman: Siyah duman.
Ulakbey: Yardım eden, yardımcı olan bey.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Çölbey: Çölde yaşayan bey.
Kareem: Cömert
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Nişanbey: Ünlü, meşhur, tanınmış kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Dumanbey: Kara ve esmer renkli bey.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Uğurlubey: Uğurlu bey.
Karmel: Bağ
Canbey: Şirin, tatlı bey.
Muştubey: Müjde veren bey.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Şahbey: Üstün nitelikli, saygın, yüce kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
İnalbey: Kendisine inanılan, güvenilen bey.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Tekbey: Biricik, eşsiz bey.
Aslıbey: Bey soyundan gelen.
Erbey: Yiğit, cesur hükümdar, bey.
Akabey: Saygıdeğer, varlıklı bey.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Tanbey: Şafak gibi aydınlık bey.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Konurbey: Kahraman, yiğit bey.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Güngörbey: Mutluluk, neşe içinde yaşayan bey.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Ulubey: Yüce, saygın, değerli bey.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Satıbey: Kendisini adamış bey.
Acabey: Aca ve bey sözlerinden oluşan bir ad.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kocabey: Yaşlı, ihtiyar bey.
Balbey: Bal gibi tatlı olan bey.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karatekin: Esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Gündüzbey: Gündüz gibi aydınlık ve ışık saçan bey.
Karim: cömert
Karlu: Karlı.
Karpos: Kâr
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Çalıkbey: Sağlığı yerinde olmayan bey.
Çakırbey: Yiğit, cesur, gözü pek bey.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.