İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabey isminin anlamı: Esmer, yağız bey. Karabey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabey İsminin Anlamı Nedir? Karabey İsminin AnaliziKaressa: çok sevgili
Karakız: Esmer kız.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karissa: Okşamak
Karine: övme
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmit: Rab `ın bağ
Karyan: karanlık bir
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karisa: çok sevgili
Karmelita: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Karima: Noble, cömert
Karis: Grace;
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karnaim: boynuzları
Abbey: Babası sevinir
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Erdibey: Olgun, ermiş, saygın bey.
Balibey: Değer verilen olgun bey. bk. Balıbey.
Karatün: Karanlık gece.
Ecebey: Saygın, ileri gelen bey.
Uluğbey: bk. Ulubey
Jobey: Hükümlü, hasta
Salıkbey: Tavsiye edilen bey.
Şahbey: Üstün nitelikli, saygın, yüce kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Uğurlubey: Uğurlu bey.
Barsbey: Yiğit, cesur bey.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Aydınbey: İleri görüşlü bey.
Doğanbey: Doğan, dünyaya gelen bey.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karındaş: Kardeş.
Oğulbey: Beyin oğlu.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Balıbey: Değer verilen olgun bey.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Aybey: Ay gibi güzel olan yakışıklı bey.
Tosunbey: Sağlıklı, tıknaz bey.
Tellibey: Nazlı, alıngan, çabuk küsen bey.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kareem: Cömert
Balbey: Bal gibi tatlı olan bey.
İlbey: Egemen olan
Ulakbey: Yardım eden, yardımcı olan bey.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karpos: Kâr
Akbey: Dürüst, doğru kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Ziverbey: Süs, bezek.
Acarbey: Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Soylubey: İyi tanınmış, köklü bir aileden gelen bey.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Tanbey: Şafak gibi aydınlık bey.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Güngörbey: Mutluluk, neşe içinde yaşayan bey.
İncebey: Nazik kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Konurbey: Kahraman, yiğit bey.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Özbey: Gerçekten bey olan kimse.
Kızgınbey: Öfkeli, kızmış bey.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Hürbey: Özgür, bağımsız bey.
Ulubey: Yüce, saygın, değerli bey.
Sayınbey: Değerli, saygın bey.
Nişanbey: Ünlü, meşhur, tanınmış kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Çakabey: 11.yy’da İzmir yöresinde beylik kuran Türk Beyi
Çalıkbey: Sağlığı yerinde olmayan bey.
Alaybey: Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Akabey: Saygıdeğer, varlıklı bey.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Yanbey: Arkadaşı bey olan kimse.
Dumanbey: Kara ve esmer renkli bey.
Umurbey: Görgülü, bilgili bey.
Ağcabey: Temiz, namuslu, eline ayağına düzgün bey.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Muştubey: Müjde veren bey.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Tekebey: Mert, sözünün eri olan bey.
Karmel: Bağ
Çağrıbey: 1. Çağıran bey. 2. Selçuklu Devleti´nin kurucularından Horasan Meliki.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Canbey: Şirin, tatlı bey.
Koçubey: Koçu arabasını kullanan kişi.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.