İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabaş isminin anlamı: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday. Karabaş ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabaş İsminin Anlamı Nedir? Karabaş İsminin AnaliziKarsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kariina: bulundu
Karessa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karine: övme
Karissa: Okşamak
Karis: Grace;
Karnaim: boynuzları
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karima: Noble, cömert
Karakız: Esmer kız.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyan: karanlık bir
Karmelita: Rab `ın bağ
Karisa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaşın: Esmer.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Oğulbaş: İlk doğan erkek çocuk.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Sezginbaş: Sezme yeteneği olan, duygulu, anlayışlı.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Gürbaş: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karındaş: Kardeş.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Dikbaş: İnatçı, dik kafalı, direngen, gururlu kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Arbaş: Sarışın, mavi gözlü kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Altınbaş: Üstün nitelikli, değerli kimse.
Erbaş: İhtiyaçları devletçe karşılanan onbaşı ve çavuş rütbesindeki asker.
Karluk: Türk boylarından biri.
Tekebaş: Mert, sözünün eri olan kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Çelikbaş: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Balıbaş: Ermiş kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kareem: Cömert
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Doğanbaş: Doğan, dünyaya gelen kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karmel: Bağ
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Bozbaş: Yiğit delikanlı.
Yücebaş: Yüksek, büyük, ulu kimse.
Kocabaş: Yaşlı, saygın kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Sübaş: Askerin başı, komutan. - bk. Sübaşı
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Ulubaş: Yüce, saygın kişi.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Aybaş: "Ey lider, önder!" anlamında kullanılan bir ad.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Baybaş: Zengin, ileri gelen, saygın kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Diribaş: Açıkgöz, kurnaz.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
İlbaş: Bir ülkenin başı, hükümdar.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Arıbaş: Dürüst, güvenilir kimse.
Okbaş: Usta ok atıcısı.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Demirbaş: Başı demir gibi sağlam olan kimse.
Dalbaş: Koruyucu.
Gedikbaş: Ayrıcalıklı kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karpos: Kâr
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Özbaş: Gerçek önder, kılavuz.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karlu: Karlı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karim: cömert
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.