İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karanalp isminin anlamı: Kara yağız, kahraman yiğit. Karanalp ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karanalp İsminin Anlamı Nedir? Karanalp İsminin AnaliziKarlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmelita: Rab `ın bağ
Karessa: çok sevgili
Karisa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyan: karanlık bir
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karine: övme
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karakız: Esmer kız.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karima: Noble, cömert
Karnaim: boynuzları
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karissa: Okşamak
Kariina: bulundu
Erenalp: Deneyimli, akıllı kimse.
Yalazalp: Alev gibi parlak yiğit.
Güçalp: Güçlükleri yenen yiğit.
Kocaalp: Yaşlı, ulu yiğit.
Onuralp: Saygıdeğer, aziz, yiğit
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Sanalp: Ünlü, meşhur yiğit.
Tekinalp: Tek ve eşsiz yiğit.
Kıranalp: Düşmanı bozguna uğratan yiğit.
Durualp: Özü temiz yiğit.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Ergunalp: Hızlı, çevik yiğit.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Baranalp: Hedefine ulaşan yiğit.
Eralp: Yiğit erkek.
Ayalp: Ay kadar parlak ve güzel yiğit.
Yağızalp: Esmer, güçlü yiğit.
Erginalp: Olgun yiğit.
Korkutalp: Korkusuz, yavuz, heybetli yiğit.
Tengizalp: bk. Denizalp
Ülgenalp: Yüce, ulu yiğit.
Tüzünalp: Yumuşak başlı, asil, sakin yiğit.
Yayalp: Sert, kuvvetli yiğit.
Yücealp: Büyük, ulu yiğit.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Günalp: Güneş gibi aydınlım ve ışık saçan yiğit.
Yavuzalp: Cesur, güçlü yiğit.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Alanalp: Ülke alan, fetheden, fatih
Baturalp: Kahraman, yiğit, cesur, bahadır kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kayaalp: Kaya gibi güçlü yiğit.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karlu: Karlı.
Alp: Yiğit, soylu, kahraman Türkçe adlarda bazen başa ya da sona da konulan ek
Dündaralp: 1. Dinine bağlı yiğit. 2. T. Eski ordu düzenindeki artçı birlikte yer alan yiğit.
Doğanalp: Doğan, dünyaya gelen yiğit.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Turalp: Genç, delikanlı yiğit.
Demiralp: Güçlü, kuvvetli, sert, yiğit kimse.
Kareem: Cömert
Yazganalp: Yazarlık yapan yiğit.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Uzalp: İyi, temiz, akıllı, anlayışlı yiğit.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Tunçalp: bk. Tuncalp
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Canalp: Özünde yiğitlik, güçlülük olan kimse.
Umuralp: Görgülü, bilgili yiğit.
Ozanalp: Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen yiğit.
Karim: cömert
Mutlualp: Mutlu yiğit.
Aygutalp: Her şeye karşılık veren yiğit.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Işıkalp: Aydın, ileri görüşlü yiğit.
Kıralp: Ak saçlı ve sakallı, yaşlı yiğit.
Sağanalp: Herkese yararlı olan yiğit.
Aykutalp: Ay gibi uğurlu olan yiğit.
Karsten: İsa şöyle bir
Tuğalp: Tuğ takınmış yiğit.
Saltukalp: Özgür yiğit.
Karpos: Kâr
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Gökmenalp: Sarışın, mavi gözlü yiğit.
Karacan: Esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karındaş: Kardeş.
Gündüzalp: Gündüz gibi aydınlık ve ışık saçan yiğit.
Sualp: Denizci yiğit.
Sunalp: Güçlü, etkili yiğit.
Tokalp: Doymuş, gözü tok yiğit.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Tekalp: Eşsiz, benzersiz yiğit.
Ulualp: Çok erdemli, yüce yiğit.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Uğuralp: Uğurlu yiğit.
Koçakalp: Cömert, kahraman yiğit.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Oğuzalp: Gerçekten dost olan yiğit.
Cebealp: Zırh gibi sağlam ve dayanıklı yiğit.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Boranalp: Cesur, çevik yiğit.
Usalp: Akıllı yiğit.
Karaşın: Esmer.
Orgunalp: Gizlenmiş, saklanmış yiğit.
Karabudun: Esmer milletten olan.