İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karadoğan isminin anlamı: Esmer olarak dünyaya gelen. Karadoğan ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karadoğan İsminin Anlamı Nedir? Karadoğan İsminin AnaliziKarima: Noble, cömert
Güldoğan: Gül gibi güzel.
Karisa: çok sevgili
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karine: övme
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyan: karanlık bir
Karakız: Esmer kız.
Karessa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karissa: Okşamak
Kariina: bulundu
Karnaim: boynuzları
Karis: Grace;
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmit: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Armağan: 1. Birini sevindirmek, mutlu etmek için verilen şey, hediye. 2. Ödül. 3. Bağış, ihsan.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karluk: Türk boylarından biri.
Eroğan: Güçlü erkek.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Türkdoğan: Türk olarak doğan.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Özdoğan: Öz kardeş.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karsten: İsa şöyle bir
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karlık: Kar kuyusu.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karacan: Esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kanağan: Çabuk inanan, kanan.
Gökdoğan: 1. Bir tür doğan. 2. Çakır gözlü.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Toğan: bk. Doğan
Oğan: 1. Tanrı. 2. Güçlü, kuvvetli. - bk. Ogan
Tandoğan: Şafak vaktinde doğan kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karlu: Karlı.
Uludoğan: UDoğuştan yüce, uğurlu olan kimse.
Sağan: Hızlı uçan, uzun dar kanatlı küçük kuş.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karatekin: Esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Çoğan: Kökü ve dalları sabun gibi köpüren bir bitki, çöven.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kareem: Cömert
Başdoğan: Önce doğan.
Alpağan: Cesur, yiğit, kahraman kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Uğan: bk. Ogan
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kartay: Yaşlı, pir.
Gündoğan: Sabaha karşı doğan çocuklara verilen bir ad.
İyidoğan: Doğumu uğur getiren.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Alpdoğan: Doğuştan yiğit, cesur, yürekli olan kimse.
Candoğan: Yaradılıştan samimi, dost olan kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Doğan: Kartalgillerden, alıştırılarak kuş avında kullanılan, yırtıcı bir kuş.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Bozdoğan: Bir şahin türü.
Hürdoğan: Hür, özgür olarak doğan.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaşın: Esmer.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Tekdoğan: Eşsiz, benzersiz doğmuş olan.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Alpoğan: Yiğit, cesur, yürekli, etkili kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karmel: Bağ
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Baydoğan: Dünyaya zengin olarak gelen, zengin doğan.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Bilgekağan: Bilgili hükümdar.
Çağan: Bayram, şenlik, mutlu gün
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Alptoğan: Doğuştan yiğit, cesur, yürekli olan kimse. bkz. Alpdoğan
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.