İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Türkiye isminin anlamı: Türkiye Cumhuriyeti’nin yer aldığı ülke. Türkiye ismi Türkçe kökenli bir Kız ismidir.
Türkiye İsminin Anlamı Nedir? Türkiye İsminin Analiziİrfaniye: İrfanla, bilgi ve kültürle ilgili.
Zatiye: Kendiyle ilgili, kendine ait, özel.
Rukiye: Büyüleyici, sihirleyici, efsun. Peygamberimiz’in kızlarından birinin adıdır.
Terbiye: Eğitim, Görgü
Ramiye: Fırlatan, atan.
Veliye: Ermiş kadın.
Hüsniye: Güzellikle ilgili, güzelliğe ait
Hulkiye: 1. Yaradılışla ilgili. 2. İyi yaradılışlı, iyi ahlaklı.
Sadiye: Mutlu, uğurlu.
Uzziye: Allah `ın gücü
Nebiye: Haberci, haber veren, elçi.
Yümniye: Uğurlu, kutlu.
Kibariye: 1. Davranış, düşünce, duygu bakımından ince, nazik olan. 2. Seçkin, değerli. 3. Zengin, soylu.
Fecriye: Tan vaktiyle, tan kızıllığıyla ilgili.
Fehmiye: Anlayış, kavrayışla ilgili olan.
Cevriye: 1. Haksızlık. 2. Eza, cefa, eziyet, gadir, zulüm, sitem.Eziyet, sıkıntıyla ilgili olan.
Zeyniye: Süslü.
Lemiye: Parlayan, ışıldayan.
Münciye: Kurtarıcı, kurtaran, önder.
Nuriye: Işıklı, ışıktan gelme
Berkiye: Şimşek gibi, parlak.
Taliye: 1. Sonradan gelen, bir şeyin arkası sıra giden. 2. Kur’an okuyan.
Hayriye: Hayırla, iyilikle ilgili
Vehbiye: Tanrı bağışı olan.
Nadiye: 1. Bağıran, bağırıp çağıran, seslenen. 2. Toplantı, meclis.
Ganiye: 1. Zengin, varlıklı. 2. Çok hoş. 3. Kadın şarkıcı.
Nakiye: 1. Temiz, pak. 2. Çok ince, çok güzel, zarif.
Emriye: Emirle, buyrukla ilgili.
Sevdiye: Türkçe "sevdi" sözüne yanlış olarak Arapça dişillik eki getirilerek elde edilen bir ad.
Türknur: Aydın olan Türk.
Seyfiye: 1. Kılıçla ilgili, askerliğe ait. 2. Kılıç biçiminde. 3. Asker zümresi.
Seniye: Yüksek, yüce.
Safiye: Katıksız, katışıksız saf
Bahriye: Donanma ve denizle ilgili
Merziye: Hoşa giden, beğenilen. - bk. Marziye
Sulhiye: Barışa özgü, barışla ilgili, barış.
Beriye: Salim, kurtulmuş, aklanmış, arı, temiz.
Resmiye: 1. Devlet tarafından veya devlet adına olan. 2. Alayla, törenle olan. 3. Ciddi.
Fahriye: Bir işi çıkar beklemeden yapan
Sulbiye: Birinin soyundan gelme.
Huriye: 1. Coşkunluk hallerinde hurilerle buluştuklarına inanan bir tarikat. 2. Cennet kızı. 3. Sevgili. 4. Çok güzel kadın. Sözlük Anlamı: Meşin sırt çantası, dağarcık.
Zekiye: Anlayışlı, kavrayışlı, zekâ sahibi.
Sırriye: Sır saklamasını bilen kimse.
Aliye: Yüce, yüksek
Şevkiye: Şevkli, neşeli, istekli.
Ünsiye: 1. Alışmış, sokulgan. 2. Arkadaş, dost.
Arziye: Toprakla ilgili, topraktan yetişen.
Şaziye: Özellikleri kimseye benzemeyen
Tahliye: Boşaltmak. Boş bırakmak. Serbest bırakmak. Tathir etmek. Temizlemek.
Rasiye: Büyük dağ.
Methiye: 1. Övgü. 2. Birini veya bir şeyi övmek için yazılmış şiir.
Avniye: 1. Yeniçeriler tarafından ve daha sonra Sultan Mecid ve Sultan Aziz zamanlarında giyilen bir çeşit yağmurluk. 2. Yardım etmiş. Yardımla ilgili.
Muradiye: İstekli, dileği olan, arzulu kadın. Amacı olan kadın.
Namiye: 1. Yetişen, büyüyen, artan. 2. Güç kazanma.
Düriye: İnci gibi parlayan, parlak.
Suphiye: Sabah vaktiyle, şafak ile ilgili.
Samiye: Yüksek, yüce.
Raciye: 1. Rica eden, yalvaran. 2. Umutlu.
Behiye: Güzel ve alımlı kadın
Marziye: Hoşa giden, beğenilen.
Badiye: 1. Çöl, sahra 2. Kır, ova
Feyziye: 1. Bollukla, bereketle ilgili. 2. Bilimle, bilgiyle ilgili.
Nasiye: Unutan, unutmuş olan.
Ümmiye: Okur yazar olmayan kadın
Keşfiye: 1. Keşifle ilgili. 2. Keşfeden.
Edviye: İlaçlar, devâlar. Mezopotamya ve İran mutfağında kullanılan bir baharat karışımıdır.
Adeviye: 1. İyilik, yardımseverlik. 2. Ünlü hanım mutasav-vıfe.İyilikseverlik, yardımseverlik.
Fevziye: Kurtuluş, zafer ve üstünlükle ilgili olan.
Hıfziye: 1. Saklama, koruma ile ilgili. 2. Ezberleme, akılda tutma.
Nafiye: Yok eden, ortadan kaldıran, süren.
Refiye: Yüksek, yüce. - bk. Refia
Kafiye: Tâbi olan şey. Her şeyin son tarafı. Şiirde mısra sonlarında bulunan sözcüklerin son heceleri arasındaki ses benzerliği, uyak. Halk edebiyatında ayak.
Maviye: Billur taşı. Mavi renkten olan, mavi renge ait.
Bedriye: Ayın ondürdüncü geceki haliyle ilgili
Mariye: Şen’un adında birinin kızı olup hicretin 7. yılında kızkardeşi Şirin ile birlikte, Mukavkıs tarafından Hz. Muhammed’e (s.a.s) hediye edilen kıbti bir cariye. Hz. Peygamberin hanımlarından küçük yaşta ölen oğlu İbrahim’in annesi.
Zülfiye: Sevgilinin zülfü, saçı. - bk. Zülfüye
Zihniye: Zihinle, akılla ilgili.
Ayniye: Gözle ilgili olan.
Rahmiye: Acıyan, merhamet eden.
Vechiye: Yüze ait, yüzle ilgili.
Şehriye: 1. Şehirli, kentli. 2. Kibar, ince, nazik.
Asiye: İsyan eden
Fikriye: Düşünce ile fikir ile ilgili
Mihriye: Güneşle ilgili.
Sabiye: Küçük kız, kız çocuğu.
Semiye: Aynı adı taşıyan, adları aynı olan, adaş.
Radiye: Rıza gösteren, kabul eden, boyun eğen.
Dahiye: Hârikulâde zekâ ve yetenek sahibi. Büyük iş ve hâdise.
Atiye: 1. Bağış, bahşiş, ihsan. Hediye. 2. Gelecek, istikbal.
Ermiye: Dolu yağdıran kasırga bulutları.
Hamdiye: Allah’ı övmeyle, Allah’a şükretmeyle ilgili.
Asliye: 1. Seçkin, özel. 2. Esas, temel.
Sadriye: 1. Göğüsle ilgili, göğse ait. 2. Çocuğun anasıyla olan bağı.
Cudiye: Cömert, eli açık.
Saniye: Dakikanın 60’ta biri süresinde zaman birimi
Raziye: Kabul eden, rıza gösteren, boyun eğen
Naciye: Kurtulmuş, selamete kavuşmuş
Şadiye: Sevinç, neşe, mutluluk
Nariye: 1. Ateşle ilgili. 2. Cin, peri.
Takiye: Günahtan, haramdan kaçınan, dinine bağlı kimse.
Türkyılmaz: Azimli, yılmayan Türk.
Türkdoğan: Türk olarak doğan.
Türev: Oluşan, ortaya çıkan, türeyen.
Türksel: Coşkulu Türk.
Türkaslan: Aslan gibi güçlü Türk.
Türkol: "Her zaman Türk kal" anlamında kullanılan bir ad.
Türkdoğdu: "Türk olarak doğdu" anlamında kullanılan bir ad..
Türkili: Türk yurdu.
Türeli: Güzel.
Türkcan: Sevilen Türk.
Sariye: Hz. Ömer’in İran’daki komutanı.Sariye(R.A)
Türkkan: Türk soyundan gelen.
Türe: 1. Görenek, gelenek, töre. 2. Subay, komutan. 3. Hak ve hukuka uygunluk, adalet.
Türköz: Özü, aslı Türk olan.
Türek: Tepeliklerin ortasındaki çıkıntı.
Türgün: Günün töresi.
Türkay: Ay gibi parlayan Türk
Türkoğlu: Türkün oğlu.
Türel: Hukukla ilgili, hukuksal.
Türabi: Topraktan yaratılmış.
Türemen: Yasa adamı, hukukçu.
Türksan: Adı duyulmuş, Türk gibi ünlü.
Türkşen: Sevinçli Türk.
Türkalp: Yiğit Türk.
Türk: 1. Güç, kuvvet. 2. Güzel, civan. 3. Türk soyundan gelen halk. 4. Adam, insan.
Türehan: Törelere bağlı hükümdar.
Türker: Türk erkeği