İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Buruk isminin anlamı: 1. Tadı kekre olan. 2. Alınmış, kırılmış, gücenmiş. 3. Aksak, topal, eğri basan. 4. Kapalı havuz. 5. Hortum, kasırga. Buruk ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Buruk İsminin Anlamı Nedir? Buruk İsminin AnaliziBurçe: Küçük takım yıldız
Burma: Burularak yapılmış altın bilezik. Halk ağzında Musluk. Halk ağzında Kuru incir. Halk ağzında Eğrilmek için bükülmüş yün
Burçak: Tohumları kullanılan bir bitki türü. Baklagillerden, taneleri yem olarak kullanılan bir bitki.
Burçin: Dişi geyik.
Burla: Gezmek, dolanmak. Üzüm salkımı. Savaşçı, cengaver kadın. Türk efsanelerinde, halk öykülerinde ve masallarında söylencesel kadın cengaver.
Burcu: Güzel ve etkileyici kokunun salgılanışı
Burhanettin: Dinin kanıtı, ispatı.
Oruk: 1. Aile, oymak. 2. Göçmen olarak gelip bir yere yerleşen. 3. Yol, çare, imkân.
Buyruk: 1. Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı söz, emir. 2. Egemenlik.
Doruk: Dağ ya da tepenin en yüksek yeri/ Şahika
Burhan: Delil, kanıt.
Buruk: 1. Tadı kekre olan. 2. Alınmış, kırılmış, gücenmiş. 3. Aksak, topal, eğri basan. 4. Kapalı havuz. 5. Hortum, kasırga.
Bayruk: Çok eski zamanda var olmuş veya eskiden beri var olan, kadim. bk. Bayrı
Yaruk: Işık, aydınlık, parlaklık, parıltı.
Burukbay: Gücenmiş, kırılmış zengin kimse.
Günyaruk: Gün ışığı.
Uruk: 1. Tane, tohum. 2. Nesil, kuşak, soy.
Tandoruk: Şafak vaktinde doğmuş gururlu kimse.
Kavruk: 1. Dertli, acı çeken. 2. Sevdalı, âşık.
Özdoruk: Özü yüce olan kimse.
Faruk: 1. Haklıyı haksızdan ayıran, adaletli. 2. Keskin. 3. Hz. Ömer’in lakabı. 4.Bir işi sonuca ulaştıran
Buruktekin: Gücenmiş, kırılmış şehzade.
Burç: 1. Kale duvarlarından daha yüksek, yuvarlak, dört köşe veya çok köşeli kale çıkıntısı. 2. Zodyak üzerinde yer alan on iki takımyıldıza verilen ortak ad. 3. Ökse otu
Mebruk: 1. Kutlanacak kimse, tebriğe layık kimse. 2. Kutlu.
Burkay: 1. Gücenmiş, kırılmış kimse. 2.Ay, hilal.
Burkan: Volkan, yanardağ.
Burçhan: Yüce, ulu, saygın hükümdar.
Burak: Hz. Muhammed’in Miraç’ta bindiği efsanevi ata verilen isim.
Duruk: 1. Durulmuş, duru, berrak. 2. Doruk. 3. Belli bir süre değişmeyen, olduğu gibi kalan.
Cindoruk: En yüksek yer, zirve.