İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmen isminin anlamı: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.. Karmen ismi Farsça kökenli bir Kız ismidir.
Karmen İsminin Anlamı Nedir? Karmen İsminin AnaliziKaranfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyan: karanlık bir
Karessa: çok sevgili
Çimen: Kendiliğinden yetişmiş çim.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmelita: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karine: övme
Karnaim: boynuzları
Kariina: bulundu
Karakız: Esmer kız.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karisa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Gülçimen: Çimende yetişen gül gibi güzel olan.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karis: Grace;
Belmen: Çok güzel kadın.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karima: Noble, cömert
Semen: Yasemin çiçeği.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karissa: Okşamak
Seğmen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Ehlimen: İnançlı, inanan kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Tümen: 1. On bin. 2. Pek çok. 3. Yığın, küme, sürü.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Akbehmen: Peygamber çiçeğinin eşanlamlısı.
Karsten: İsa şöyle bir
Gücümen: Küçük.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Bilmen: Bilen, anlayan, bilgili.
Ekemen: 1. Bilgili, görgülü, olgun kimse. 2. Kibirli, kurumlu kimse.
Karaşın: Esmer.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Sözmen: Güzel, etkili konuşan kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Egemen: Bir yere hakim olan
Simen: Itaatkâr
Sirmen: Gözü ve gönlü doymuş kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Denizmen: Denizci.
Karındaş: Kardeş.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Uzmen: bk. Uzman
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karacan: Esmer kimse.
Eymen: 1. Daha uğurlu, çok talihli, hayırlı, kutlu. 2. Sağ taraftaki. Eymen b. Hureym:. Sahabedendir. Mekke'nin alınışı sırasında müslüman oldu. Babası ve amcası Bedir şehitlerindendir. Hadis rivayetiyle ün kazandı.
Öymen: Evcimen, evine bağlı kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Gülmen: Çok gülen, her zaman gülen kimse.
Karmel: Bağ
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Dinçmen: Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Tüzemen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karasu: Ağır akan su.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Sezmen: Sezen, anlayan kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Selekmen: Cömert, eli açık kimse. - bk. Selekman
Türemen: Yasa adamı, hukukçu.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kareem: Cömert
Özerkmen: Özünden güçlü olan kimse.
İlmen: Bir ülke halkından olan kimse, yurttaş.
Köymen: Köylü.
Karpos: Kâr
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kömen: Hayal.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karlu: Karlı.
Gökmen: Gök rengi gözlü
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Yemen: 1. Sağ, sağ taraf. 2. Mutluluk.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Tüzmen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu. - bk. Tüzemen
Erkmen: Güçlü, etkili, sözü geçer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
İşmen: İş yapmayı seven, çalışkan kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Hüsmen: bk. Hüsamettin
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Güçmen: Güçlü kuvvetli kimse.
Tecimen: 1. Ticaret adamı, tüccar. 2. Tutumlu, idareli.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Ülmen: Denizci, deniz adamı.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Ergümen: Amacına ulaşan, isteğine kavuşan kimse.
Ergökmen: Mavi gözlü, sarışın kimse.
Görkmen: Yakışıklı, gösterişli kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Behmen: 1. Zeki, anlayışlı. 2. Tedbirli.
Kermen: Hisar, kale. - bk. Kirman