İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karim isminin anlamı: cömert. Karim ismi Arapça kökenli bir Erkek ismidir.
Karim İsminin Anlamı Nedir? Karim İsminin AnaliziKaranfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karissa: Okşamak
Birim: "Bir tanem, sevdiğim, biriciğim" anlamında kullanılan bir ad.
Karyan: karanlık bir
Gülserim: Sabırlı güzel kimse.
Karmit: Rab `ın bağ
Karisa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karima: Noble, cömert
Kariina: bulundu
Karnaim: boynuzları
Aygerim: Ay gibi güzel.
Terim: İnce, kibar.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karakız: Esmer kız.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karis: Grace;
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karine: övme
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Jearim: bir atlama ormanlar
Aytirim: Ay gibi ince ve nazik olan. bk. Ayterim
Karessa: çok sevgili
Günerim: Günün iyi haberi, müjdesi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Ayferim: "Ay ışığım" anlamında kullanılan bir ad.
Ayterim: Ay gibi ince ve nazik olan.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Abdul-Karim: zengin bir adam hizmet veren bir
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kareem: Cömert
Abdülkerim: Kerem sahibi, cömert, ulu olan Allah ın kulu.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karpos: Kâr
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Erserim: Sabırılı kimse.
Karmel: Bağ
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaduman: Siyah duman.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Verim: Ortaya çıkan, beklenilen, istenilen sonuç.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kerim: Kerem sahibi, cömert
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Erim: Sevgi, mutlu haber
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karasu: Ağır akan su.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Harim: , yok tanrıya adanmış
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Dirim: 1. Yaşama, hayat. 2. Yaşama gücü.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Carim: Suçlu.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Serim: 1. Serme işi. 2. Sabırlı. 3. Genellikle öykülerde başlangıç bölümüne verilen ad.
Karsten: İsa şöyle bir
Karlu: Karlı.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Çevrim: Girdap, sürekli değişim, anafor
Sarim: Keskin, kesici.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karatün: Karanlık gece.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Karacan: Esmer kimse.
Nerim: Pehlivan, yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Seorim: port Saç fırtınalar
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Abdal-Karim: Cömert bir hizmetçi
Karim: cömert
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Mükrim: İkram eden, ağırlayan, konuksever.
Onerim: On müjde.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karındaş: Kardeş.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.