İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaoğlan isminin anlamı: Esmer renkli çocok. Karaoğlan ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaoğlan İsminin Anlamı Nedir? Karaoğlan İsminin AnaliziKareena: saf, masum, f arkadaşım
Karadut: Siyah renkli dut.
Nalan: İnleyen, feryad eden
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Ceylan: Hızlı koşan, biçimli bacakları olan ve güzel gözleriyle tanınan bir gazel cinsi.
Karima: Noble, cömert
Karakız: Esmer kız.
Karisa: çok sevgili
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Gülan: Güller.
Beylan: 1. Ağırbaşlı, uslu, kibar. 2. Şımarık, nazlı, yaramaz. 3. Sebatsız, tembel. bk. Baylan
Bağlan: "Sev, sevdiğine bağlı kal" anlamında kullanılan bir ad.
Karessa: çok sevgili
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kutsalan: Uğur getiren, kutlu.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Seylan: Akma, akış.
Gulan: Yılın beşinci ayı, Mayıs
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kariina: bulundu
Neylan: Muradına eren, isteği yerine gelen, dileği gerçekleşen.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Gözalan: Gösterişli, ilgi çekici.
Kulan: İki üç yaşında dişi tay, kısrak.
Karissa: Okşamak
Nazlan: "Naz yap, kendini beğendir, nazlı, cilveli ol" anlamında kullanılan bir ad.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Şilan: Yaban gülü yada dağ gülü (kuşburnu).
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Nurlan: "Işıklan, ışık saç" anlamında kullanılan bir ad.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Zilan: Yeniden doğuş anlamına gelmektedir.
Karis: Grace;
Karine: övme
Leylan: Serap, yalgın.
Erdelan: Irak’ın Soran bölgesindeki Erdelan Beyliği
Dilan: Gönül dostu, gönüldaş
Karyan: karanlık bir
Karmit: Rab `ın bağ
Taflan: Gülgillerden, kışın yaprağını dökmeyen bir bitki.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Koçakaslan: Cömert, kahraman yiğit.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Salan: 1. Otlak, mera. 2. Dinlendirilen tarla, toprak.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Koraslan: Ateşli, canlı, hareketli yiğit kimse.
Alpaslan: Yiğit, cesur, yürekli kimse. Büyük Selçuklu hükümdarı.
Karlu: Karlı.
Cezlan: Mutlu.
Tavlan: Şişman.
Günalan: Aydınlanan, aydın olan.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kınıkaslan: Gayretli, çabalayan kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Ünalan: Ün-alan. Adı duyulmuş, ün kazanmış.
Taylan: 1. İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu. 2. Çok yağmur yağmasına karşın işlenebilir durumdaki toprak.
Öcalan: Yapılan kötülüğün acısını çıkaran, öcünü alan, intikam alan, cezalandıran.
Kareem: Cömert
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Çağlan: Bir ırmağın denize kavuştuğu yer.
Gencaslan: Aslan gibi güçlü olan genç. bk. Gençaslan
Öztaylan: İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Eraslan: Aslan gibi güçlü erkek.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Atalan: At sahibi olan kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Arslan: bk. Aslan
Çarlan: Güçlü akan su.
Karpos: Kâr
Hızlan: "Hız kazan, hızını artır" anlamında kullanılan bir ad.
Erkarslan: Arslan gibi güçlü, kuvvetli olan kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Dalan: 1. Biçim, şekil. 2. İnce, narin, zarif.
Gençaslan: Aslan gibi güçlü olan genç.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Usalan: Akıl alan, akıllı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Ertaylan: Uzun boylu, yakışıklı erkek.
Karaduman: Siyah duman.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Boylan: Kibirli, mağrur.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Bilan: Süslü ve işlemeli kılıç kemeri.
Karim: cömert
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karatekin: Esmer kimse.
Atlan: 1. Ün, nam, şöhret. 2. Değer, önem.
Savalan: Görkemli
Dölaslan: Aslan gibi güçlü soydan gelen kimse.
Karındaş: Kardeş.
Alparslan: Korkusuz, yiğit, Soylu, aslan gibi anlamında
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Kızılaslan: Altın gibi yüreği olan cesur kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Aclan: Hızlı, çabuk, telaşlı kimse. Hızlı, çabuk, telaşlı. Osman Bey ile çağdaş olan 14. yy. ortalarında yaşamış Karasi Beyi.
Kaplan: Kedigillerden, enine siyah çizgili, koyu sarı postu olan çevik ve yırtıcı hayvan.
Önalan: Önce davranan, üstün gelen, başta olan.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Saylan: Uçurum, yar.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Türkaslan: Aslan gibi güçlü Türk.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.