İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabudun isminin anlamı: Esmer milletten olan. Karabudun ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabudun İsminin Anlamı Nedir? Karabudun İsminin AnaliziKarmit: Rab `ın bağ
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karakız: Esmer kız.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karisa: çok sevgili
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karine: övme
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karnaim: boynuzları
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kariina: bulundu
Karima: Noble, cömert
Karessa: çok sevgili
Karmelita: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyan: karanlık bir
Karissa: Okşamak
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Feridun: Tek, eşsiz, benzeri olmayan
Haldun: Kalp, yürek / Yüreklilik
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Okbudun: Okçu millet.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karlu: Karlı.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaşın: Esmer.
Karlık: Kar kuyusu.
Sadun: Yıldız bilimine göre, uğurlu olan
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Budun: Halk, kavim, ulus.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karim: cömert
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaduman: Siyah duman.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
İzbudun: Tarihe geçen millet.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karasu: Ağır akan su.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karpos: Kâr
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karatün: Karanlık gece.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karmel: Bağ
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Sağbudun: İyi, temiz, sıcakkanlı halk.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karındaş: Kardeş.
Akbudun: Temiz, tanınmış soydan gelen.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
İlbudun: Memleket halkı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karsten: İsa şöyle bir