İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kara isminin anlamı: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer. Kara ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Kara İsminin Anlamı Nedir? Kara İsminin AnaliziNatara: doğum günü
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karima: Noble, cömert
Karnaim: boynuzları
Sahara: Vahşi. Ay.
Karmelita: Rab `ın bağ
Gulnara: Nar Çiçeği
Shamara: Rezene
Karis: Grace;
Karessa: çok sevgili
Karakız: Esmer kız.
Mara: düzgün temiz
Thara: Servet
Aldara: kanatlı bir hediye
Zahara: parlak şafak
Sara: Halis, katkısız, temiz.
Vara: yabancı
Karissa: Okşamak
Samara: Allah tarafından korunmaktadır.
Kariina: bulundu
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Tara: Yıldız.
Marmara: Parlak
Hadara: Güzellik tarafından boğulmuş
Gülara: Gül süsleyen, gül bezeyen.
Karadut: Siyah renkli dut.
Alara: Al + ara. Al=Kırmızı, ara=bezeyen, süsleyen , Kırmızı süs anlamında bir tamlama
Inara: Aydınlatıcı, Shining
Atara: Taç, mübarek
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmit: Rab `ın bağ
Naara: yavru, kız
Cynara: Adanın Zinara itibaren
Dilara: Gönül alıcı, sevgili
Bara: Seçmek
Azhara: çiçek
Megara: Potansiyel
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karine: övme
Zara: Çok asil, uysal, güzel anlamına gelir.
Zaara: güzel çiçek
Karyan: karanlık bir
Adara: bakire
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karisa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Hadjara: uçuş
Manara: aydınlatma
Suhara: Ardahan’ın Çıldır ilçesine bağlı Aşıkşenlik kasabanın ilk yerleşim adı Suhara’dır. Sukara, zamanla şive değişikliği ile Suhara’ya dönüşmüştür.
Tamara: Van gölü efsanesinde adı geçen kız.
Nigara: Sempatik, Sevimli
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Mahara: Hızlı, enerjik
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karmel: Bağ
Karluk: Türk boylarından biri.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaşın: Esmer.
Karpos: Kâr
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Dara: Hükümdar. Tanrı adlarından. Eski İran hükümdarlarından dokuzuncusu.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Jahara: mücevher
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karatün: Karanlık gece.
Beykara: Doğan cinsinden bir kuş türü. bk. Baykara
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karlu: Karlı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Uçkara: Bir kuş.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Çalkara: Doğan türünden bir kuş.
Karacan: Esmer kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karsten: İsa şöyle bir
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Çankara: Çan ve kara.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karlık: Kar kuyusu.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaduman: Siyah duman.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kareem: Cömert
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Ara: Dualı
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Başkara: Önemli, saygın kimse.
Taykara: Esmer, kara yağız çocuk.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karim: cömert
Çaykara: 1. Çay kıyılarında çıkan kaynak, pınar. 2. Kumsal, nehir yatağı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Baykara: Doğan cinsinden bir kuş türü.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Erenkara: Deneyimli, akıllı, siyah tenli kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Bozkara: Teni esmer olan yiğit.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karatekin: Esmer kimse.